Het probleem was natuurlijk dat mensen het verschil tussen goed en fout niet leken te begrijpen. Ze moesten hieraan worden herinnerd, want als je het aan hen zou overlaten om voor zichzelf te trainen, zouden ze nooit de moeite nemen. Ze zouden er gewoon achter komen wat het beste voor hen was, en dan zouden ze dat het juiste noemen. Dat is hoe de meeste mensen dachten.
(The problem, of course, was that people did not seem to understand the difference between right and wrong. They needed to be reminded about this, because if you left it to them to work out for themselves, they would never bother. They would just find out what was best for them, and then they would call that the right thing. That's how most people thought.)
De essentie van het citaat benadrukt een fundamentele kwestie in menselijk gedrag met betrekking tot moreel oordeel. Het suggereert dat veel mensen een duidelijk begrip van goed en fout missen, vaak toevlucht nemen tot zelfbedienende beslissingen in plaats van ethische overwegingen. Wanneer ze aan hun eigen apparaten worden overgelaten, hebben ze de neiging om persoonlijk gewin aan morele integriteit te prioriteren, wat kan leiden tot ethische dubbelzinnigheid.
Deze observatie weerspiegelt een bredere sociale zorg, waarbij het onderscheid tussen eigenbelang en ware moraliteit vervaagt. De auteur impliceert dat er behoefte is aan begeleiding en herinneringen over ethische principes, en benadrukt het belang van onderwijs en reflectie bij het bevorderen van een beter begrip van het juiste versus verkeerd onder mensen.