De revolutie leerde me niet te worden getroffen door de ellende van anderen, om niet dankbaar te zijn omdat zoveel anderen meer hadden geleden. Pijn en verlies, zoals liefde en vreugde, zijn uniek en persoonlijk; Ze kunnen niet worden aangepast door vergelijking met anderen.
(The revolution taught me not to be consoled by other people's miseries, not to feel thankful because so many others had suffered more. Pain and loss, like love and joy, are unique and personal; they cannot be modified by comparison to others.)
In Azar Nafisi's 'dingen waar ik over zwijg', reflecteert de auteur over haar persoonlijke reis en de inzichten die zijn opgedaan door ervaringen van pijn en verlies. Ze benadrukt dat het lijden van elk individu diep en onderscheidend is, en het kan niet worden gemeten tegen de ontberingen van anderen. Nafisi pleit voor het herkennen van de unieke aard van iemands emoties, in plaats van zich troost te voelen in het idee dat anderen slechtere omstandigheden hebben doorstaan.
Dit perspectief stimuleert een authentiek begrip van persoonlijk verdriet en vreugde. Door te erkennen dat pijn inherent subjectief is, suggereert Nafisi dat het cruciaal is om iemands gevoelens te eren zonder hen te devalueren door vergelijking. De boodschap resoneert als een herinnering om onze individuele emotionele ervaringen te omarmen en ruimte te maken voor zowel verdriet als geluk op een manier die echt en persoonlijk is.