In zijn boek "The Extreem Successure Salesman's Club" reflecteert Chris Murray op een leven dat zonder doel of toekomstige ambities wordt geleefd. Hij vergelijkt dit bestaan met dat van een zeemeeuw, opruimen voor overgebleven restjes, die een dagelijkse strijd om te overleven symboliseert maar geen vervulling biedt. Deze metafoor illustreert een hol bestaan gekenmerkt door een gebrek aan ambitie of richting.
Murray suggereert dat het leven alleen in het heden zonder plannen voor de toekomst leidt tot een onopvallend leven. Hij benadrukt het belang van het hebben van een visie en het stellen van doelen, wat impliceert dat je zonder deze het risico loopt in een monotone routine te vallen zonder betekenis. Zijn inzichten moedigen lezers aan om een meer lonend en doelgericht leven te zoeken in plaats van alleen maar 'rond te komen'.