De televisiecommercial gaat alleen over producten in de zin dat het verhaal van Jona gaat over de anatomie van walvissen
(The television commercial is about products only in the sense that the story of Jonah is about the anatomy of whales)
In Neil Postman's 'amuseren onszelf tot de dood', bekritiseert hij hoe televisie het publieke discours heeft getransformeerd, waardoor serieuze communicatie tot entertainment wordt verminderd. Hij betoogt dat het medium televisie beïnvloedt wat we beschouwen als betekenisvolle, vaak trivialiserende belangrijke kwesties. Het citaat suggereert dat hoewel commercials producten promoten, ze dit op een oppervlakkige manier doen, vergelijkbaar met hoe een verhaal over Jona misschien alleen oppervlakkig walvissen kan aanpakken zonder zich in hun biologische complexiteit te verdiepen.
Postman benadrukt het oppervlakkige karakter van televisieberichten en benadrukt dat de focus is verschoven van een aanzienlijk discours naar entertainment. Deze verschuiving is een voorbeeld van een bredere maatschappelijke trend waarbij diepte en kritisch denken worden opgeofferd voor amusement, wat een cultuur weerspiegelt waarbij zinvolle inhoud wordt overschaduwd door flitsende presentatie. Uiteindelijk gaat het doel van de commercial niet echt over de producten, maar om aandacht te trekken op een boeiende maar ondiepe manier.