De witte kat wordt afgebeeld als een symbool van verlichting en vertegenwoordigt het vermogen van de maan om licht te werpen op verborgen aspecten van het leven. Deze beelden suggereren dat de kat niet alleen netheid belichaamt, maar ook als een zoeker van waarheid fungeert, waardoor de donkere uithoeken van ons bestaan ​​worden belicht. De kat wordt afgeschilderd als zowel een jager als een schoner, als gevolg van een dualiteit die door zijn aanwezigheid onthult en zuivert.

Bovendien benadrukt het idee dat "je je witte kat niet kunt schudden" de onafscheidelijke verbinding tussen het individu en hun ware zelf. De witte kat dient als een metafoor voor introspectie, wat suggereert dat men hun eigen aard of de waarheden die binnen liggen niet kan ontwijken. Het benadrukt het idee dat zelfbewustzijn en acceptatie een integraal onderdeel zijn van het begrijpen van de eigen reis, waarbij individuen worden aangespoord om hun innerlijke realiteit te confronteren in plaats van zich voor hen te verbergen.