In het boek "Engleby" van Sebastian Faulks reflecteert de verteller op een jonge vrouw die hij observeert hangende vellen om te drogen. Hij geeft bezorgdheid uit dat haar schoonheid en vitaliteit onopgemerkt blijven als ze haar leven in alledaagse taken doorbrengt. Deze reflectie benadrukt het thema van onopgemerkte schoonheid en het potentieel voor een onvervulde leven. De verteller maakt zich zorgen dat haar omstandigheden kunnen leiden tot een leven zonder betekenisvolle ervaringen, wat een diepere existentiële zorg suggereert.

Faulks legt de essentie van menselijke kwetsbaarheid vast door deze observatie en benadrukt de angsten die gepaard gaan met veroudering en het idee om te leven zonder echt het leven te ervaren. Het sentiment resoneert met de universele angst om over het hoofd te worden gezien, en benadrukt hoe belangrijk het is voor individuen om gezien en gewaardeerd te worden voor wie ze zijn. Deze passage dient als een aangrijpende herinnering aan de vluchtige aard van schoonheid en de essentie van volledig leven.