Er was een vreselijk vermoeden in mijn gedachten dat ik eindelijk over de bult was gegaan, en het ergste was dat ik me helemaal niet tragisch voelde, maar alleen moe en een beetje comfortabel los.
(There was an awful suspicion in my mind that I'd finally gone over the hump, and the worst thing about it was that I didn't feel tragic at all, but only weary, and sort of comfortably detached.)
De hoofdrolspeler worstelt met een verontrustend besef over het leven, en voelde een verschuiving in zichzelf die hints kan hebben dat hij misschien een belangrijk keerpunt heeft bereikt. Dit moment brengt een verontrustend bewustzijn met zich mee dat hij, ondanks de ernst van de situatie, geen gevoel van tragedie of wanhoop ervaart. In plaats daarvan voelt hij een vreemd gevoel van opluchting, alsof hij gevoelloos is geworden voor de chaos om hem heen.
Deze vermoeidheid leidt hem naar een plaats van comfortabel onthechting, waar hij zijn omgeving observeert met een gevoel van ontslag. Dit houdt in dat, hoewel hij misschien te maken heeft met moeilijke waarheden, er een zekere acceptatie is die troost biedt, waardoor hij zijn ervaringen kan navigeren met een gevoel van kalmte te midden van de onrust.