Er was waanzin in elke richting, op elk uur. Zo niet over de baai, dan de gouden poort of 101 naar Los Altos of La Honda. . . . Je zou overal sparks kunnen slaan. Er was een fantastisch universeel gevoel dat alles wat we deden goed was, dat we aan het winnen waren. . . .En, denk ik, was het handvat-dat gevoel van onvermijdelijke overwinning op de krachten van oud en kwaad. Niet in enige gemiddelde of militaire zin; Dat hadden we niet nodig. Onze energie zou gewoon zegevieren. Het had geen zin om te vechten - aan onze kant of die van hen. We hadden al het momentum; We reden op de top van een hoge en mooie golf. . . .
(There was madness in any direction, at any hour. If not across the Bay, then up the Golden Gate or down 101 to Los Altos or La Honda. . . . You could strike sparks anywhere. There was a fantastic universal sense that whatever we were doing was right, that we were winning. . . .And that, I think, was the handle-that sense of inevitable victory over the forces of Old and Evil. Not in any mean or military sense; we didn't need that. Our energy would simply prevail. There was no point in fighting - on our side or theirs. We had all the momentum; we were riding the crest of a high and beautiful wave. . . .)
In dit fragment uit Hunter S. Thompson's 'Fear and Loathing in Las Vegas' legt de auteur een chaotische maar opwindende sfeer van die tijd vast. Hij reflecteert op de vrijheid en spontaniteit die op verschillende locaties wordt ervaren, en benadrukt een collectief gevoel van doel en gerechtigheid onder de mensen. Er was een bijna bedwelmend gevoel op het punt van verandering te staan, een onwrikbaar vertrouwen dat hun acties gerechtvaardigd en overwinnaar waren.
De tekst suggereert een bredere beweging tegen de status -quo, niet gemarkeerd door agressie maar door een gedeelde energie die niet te stoppen leek. De vermelding van "rijden op de top van een hoge en mooie golf" symboliseert een moment van intens optimisme en kameraadschap, wat een overtuiging benadrukt dat hun manier van leven en idealen moeiteloos zou zegevieren over de oude, onderdrukkende krachten. Dit sentiment vangt de geest van het tijdperk en omarmt het idee van vooruitgang zonder confrontatie.