Er waren overal shoppers. Teller na teller. Verkoopdirls, meestal wit, met een sprenkeling van Japans als afdelingsmanagers. Het geraas was geweldig. Na enige verwarring vond de heer Baynes de afdeling herenkleding. Hij stopte bij de rekken van de broek voor mannen en begon hen te inspecteren. Momenteel kwam een bediende, een jong wit, langs, begroet hem. Mr. Baynes zei: 'Ik ben teruggekeerd voor een paar donkerbruine wollen broek waar ik gisteren naar keek.' Hij ontmoette de blik van de bediende en zei: 'Je bent niet de man met wie ik sprak. ...
(There were shoppers everywhere. Counter after counter. Salesgirls, mostly white, with a sprinkling of Japanese as department managers. The din was terrific.After some confusion Mr. Baynes located the men's clothing department. He stopped at the racks of men's trousers and began to inspect them. Presently a clerk, a young white, came over, greeting him.Mr. Baynes said, 'I have returned for a pair of dark brown wool slacks which I was looking at yesterday.' Meeting the clerk's gaze he said, 'You're not the man I spoke to. ...)
De scène bruist van shoppers en creëert een levendige sfeer vol met geklets en activiteit in een warenhuis. Het verkooppersoneel is overwegend blank, met sommige Japanners die optreden als afdelingsmanagers, die het diverse maar toch hiërarchische karakter van het milieu weerspiegelen. Temidden van het lawaai navigeert de heer Baynes door de winkel en vindt uiteindelijk het gedeelte met herenkleding waar hij de broek onderzoekt.
Na enige eerste verwarring benadert de heer Baynes een jonge blanke bediende om te informeren naar een paar donkerbruine wollen broek die hij de vorige dag had overwogen. Hij realiseert zich echter snel dat de bediende niet dezelfde persoon is met wie hij eerder sprak en de onpersoonlijke aard van de winkelervaring in deze setting benadrukt.