In Joseph Heller's "Catch-22" wordt het karakter van de dood afgeschilderd als een onontkoombare kracht, die de realiteit van sterfelijkheid symboliseert die iedereen confronteert. Ondanks deze inherente onvermijdelijkheid is er een verwachting voor decorum en fatsoen, zelfs in het licht van dergelijke grimmige omstandigheden. Dit benadrukt de absurditeit van maatschappelijke normen die beleefdheid eisen bij het omgaan met serieuze zaken als de dood. Het citaat onderstreept de spanning tussen de hardheid van het bestaan ​​en de oppervlakkige conventies die gedrag regelen. Het suggereert dat hoewel de dood ons leven kan beïnvloeden, we nog steeds gebonden zijn aan sociale verwachtingen om een ​​gevel van beleefdheid te behouden. Dit weerspiegelt Heller's bredere thema's van absurditeit en de worstelingen waarmee individuen worden geconfronteerd bij het verzoenen van hun ervaringen met maatschappelijke eisen.

In "Catch-22" van Joseph Heller wordt het karakter van de dood afgeschilderd als een onontkoombare kracht, die de realiteit van sterfelijkheid symboliseert die iedereen confronteert. Ondanks deze inherente onvermijdelijkheid is er een verwachting voor decorum en fatsoen, zelfs in het licht van dergelijke grimmige omstandigheden. Dit benadrukt de absurditeit van maatschappelijke normen die beleefdheid eisen bij het omgaan met serieuze zaken als de dood.

Het citaat onderstreept de spanning tussen de hardheid van het bestaan ​​en de oppervlakkige conventies die gedrag regelen. Het suggereert dat hoewel de dood ons leven kan beïnvloeden, we nog steeds gebonden zijn aan sociale verwachtingen om een ​​gevel van beleefdheid te behouden. Dit weerspiegelt Heller's bredere thema's van absurditeit en de worstelingen waarmee individuen worden geconfronteerd bij het verzoenen van hun ervaringen met maatschappelijke eisen.