Tot de ontzetting van degenen die erbij stonden, rond het lichaam van Saruman verzamelde zich een grijze mist en kwam zeer langzaam op tot een grote hoogte als rook van een vuur, terwijl een bleek gehuld figuur opdoemde over de heuvel. Even wankelde het, kijkend naar het westen; Maar uit het westen kwam een koude wind, en het boog zich weg, en met een zucht opgelost in niets.
(To the dismay of those that stood by, about the body of Saruman a grey mist gathered, and rising very slowly to a great height like smoke from a fire, as a pale shrouded figure it loomed over the Hill. For a moment it wavered, looking to the West; but out of the West came a cold wind, and it bent away, and with a sigh dissolved into nothing.)
In deze scène van "The Return of the King" wordt het lichaam van Saruman omhuld in een grijze mist, opstaand om een spookachtige figuur te vormen. Deze transformatie wordt met bezorgdheid door de aanwezigen waargenomen, omdat de mist een gehuld uiterlijk aan de hand neemt die doet denken aan rook. De figuur lijkt tijdelijk naar het Westen te staren, wat een verbinding suggereert met een verleden of onvervuld verlangen.
Een koude wind uit het westen onderbreekt echter dit moment, waardoor de figuur zwaait en uiteindelijk verdwijnt in het niets met een zucht. Deze handeling symboliseert de uiteindelijke ondergang van Saruman's kracht en aanwezigheid, onderstreept de thema's van verlies en het onontkoombare lot dat degenen die in het donker zijn verstrenst.