Dus Unlucky Worm Olly is een hoorspel op Radio 4. En wat ben ik? - Jij, Hugo, ze kust me op de oorlel, is een vieze low-budget Franse film die je 's avonds toevallig op tv tegenkomt. Je weet dat je er morgenochtend spijt van zult krijgen, maar je kijkt er toch naar. Beneden in de tuin fluit iemand een vergeten liedje.
(So Unlucky Worm Olly is a radio play on Radio 4. And what am I? - You, Hugo, she kisses me on the earlobe, is a dirty low-budget French film that you happen to come across on TV at night. You know you'll regret it in the morning, but you watch it anyway. Down in the yard someone is whistling a forgotten song.)
'Unglückswurm Olly' is een audiospel dat wordt uitgezonden op Radio 4. In een speelse uitwisseling beschrijft het ene personage het andere als een 'goedkope Franse low-budgetfilm' waar je 's avonds laat ongewild naar kijkt, in het besef dat dit tot spijt kan leiden 's ochtends, maar toch voel ik me gedwongen om te kijken. Deze metafoor benadrukt de aantrekkingskracht van ogenschijnlijk triviale ervaringen die een mengeling van nostalgie en zelfbewustzijn oproepen.
Dit fragment is ontleend aan de roman van David Mitchell, 'The Bone Clocks', waarin zijn karakteristieke mix van humor en ontroering wordt getoond. De vermelding van een vergeten lied dat hieronder wordt gefloten, voegt een rijke auditieve scène toe, die een onderliggende verbinding met het geheugen en het verstrijken van de tijd suggereert die het verhaal doordringt, en benadrukt hoe alledaagse momenten diep kunnen resoneren met onze ervaringen.