We vertrokken rond middernacht en liepen in stilte de heuvel af. De nacht was benauwd, en overal om me heen voelde ik dezelfde druk, een gevoel van tijd die voorbij rende terwijl het leken stil te staan. Wanneer ik tijd in Puerto Rico dacht, werd ik herinnerd aan die oude magnetische klokken die aan de muren van mijn klaslokalen op de middelbare school hingen. Zo nu en dan zou een hand enkele minuten niet bewegen - en als ik hem lang genoeg zou bekijken, me afvragend of het eindelijk was afgebroken, zou de plotselinge klik van de hand die drie voor vier inkepingen springen me schrikken als het kwam.
(we left about midnight and walked down the hill in silence. the night was muggy, and all around me i felt the same pressure, a sense of time rushing by while it seemed to be standing still. whenever i thought of time in puerto rico, i was reminded of those old magnetic clocks that hung on the walls of my classrooms in high school. every now and then a hand would not move for several minutes -- and if i watched it long enough, wondering if it had finally broken down, the sudden click of the hand jumping three for four notches would startle me when it came.)
In "The Rum Diary" reflecteert de verteller op een late nachtwandeling door een heuvel, gehuld in een dikke, zwoele atmosfeer. Terwijl ze in stilte bewegen, doemt de dualiteit van tijd op - die maar toch stagneert - een zware ambiance die diep resoneert. Dit moment roept herinneringen op aan oude magnetische klokken van school, waar de doorgang van de tijd vaak geschorst voelde, wat leidde tot momenten van verrassing wanneer de handen plotseling naar voren zouden springen.
Dit gevoel van tijd creëert een contemplatieve achtergrond voor de verteller en benadrukt de spanning tussen perceptie en realiteit. In Puerto Rico neemt de tijd een unieke kwaliteit aan, die zowel een metgezel als een bron van frustratie wordt, die de strijd benadrukt om de vluchtige aard van ervaringen te begrijpen te midden van de gestage stroom van het leven.