We hebben misschien het punt bereikt waarop cosmetica de ideologie heeft vervangen als het gebied van expertise waarover een politicus competente controle moet hebben.
(We may have reached the point where cosmetics has replaced ideology as the field of expertise over which a politician must have competent control.)
In "onszelf ter dood amuseren", bespreekt Neil Postman de verschuivende prioriteiten in de samenleving, wat suggereert dat de focus op esthetiek en beeld in de politiek voorrang heeft gehad op diepere ideologische betrokkenheid. Hij betoogt dat politici nu prioriteit geven aan uiterlijk en marketingtactieken in plaats van substantiële ideeën en beleid te presenteren, wat een cultuur weerspiegelt die steeds meer gedomineerd wordt door entertainmentwaarden.
Deze nadruk op cosmetica over ideologie onthult een verontrustende trend in het publieke discours, waar substantie vaak wordt opgeofferd voor stijl. Postman waarschuwt dat deze verschuiving kan leiden tot een oppervlakkig begrip van belangrijke kwesties, uiteindelijk het ondermijnen van het democratische proces en het zinvolle debat naarmate het publiek beter wordt gefascineerd door het schouwspel van de politiek in plaats van door de ware betekenis ervan.
