We praten zelden over televisie, alleen over wat er op televisie is
(We rarely talk about television, only about what's on television)
In "onszelf ter dood amuseren", richt Neil Postman de verschuiving in het openbare discours met de opkomst van televisie aan, met het argument dat het prioriteit geeft aan entertainment boven een zinvol gesprek. Hij suggereert dat de samenleving de neiging heeft zich te concentreren op de inhoud die op televisie wordt gepresenteerd in plaats van discussies te doen over het medium zelf. Deze preoccupatie beïnvloedt ons begrip van belangrijke kwesties, omdat mensen zich meer zorgen maken over spektakel dan in substantie.
De centrale stelling van Postman is dat het formaat van televisie de manier waarop informatie wordt overgebracht, vervormt, wat leidt tot een omgeving waar ernstige onderwerpen worden getrivialiseerd. Hij waarschuwt dat deze trend het rationele discours ondermijnt, omdat de lijn tussen entertainment en informatie vervaagt, die uiteindelijk de kwaliteit van de publieke dialoog beïnvloedt. De implicaties van deze verschuiving dagen individuen uit om hun consumptie van media en de effecten ervan op de samenleving opnieuw te evalueren.