We waren ergens rond Barstow aan de rand van de woestijn toen de medicijnen begonnen vast te houden. Ik herinner me dat ik zoiets zei als: "Ik voel me een beetje licht in het hoofd; misschien moet je rijden ..." en plotseling was er een vreselijk gebrul om ons heen en de hemel was vol wat leek op enorme vleermuizen, allemaal gieren en krijsen en duiken rond de auto, die ongeveer honderd mijl per uur met de top naar Las Vegas ging.
(We were somewhere around Barstow on the edge of the desert when the drugs began to take hold. I remember saying something like "I feel a bit lightheaded; maybe you should drive...." And suddenly there was a terrible roar all around us and the sky was full of what looked like huge bats, all swooping and screeching and diving around the car, which was going about a hundred miles an hour with the top down to Las Vegas.)
In "Fear and Loathing in Las Vegas" schildert Hunter S. Thompson een chaotische scène in de woestijn in de buurt van Barstow, waar de effecten van medicijnen het overnemen. De verteller drukt een gevoel van licht in het hoofd uit, wat suggereert dat zijn metgezel het stuur neemt. Dit moment vangt de surrealistische en verontrustende aard van hun reis, terwijl de realiteit begint te veranderen onder invloed van stoffen.
Terwijl ze in de richting van Las Vegas versnellen met de top van de cabriolet, wordt de atmosfeer steeds bizarder. De verteller beschrijft een overweldigend gezicht van massieve vleermuizen die om hen heen wervelen, waardoor een gevoel van paniek en desoriëntatie ontstaat. Deze beelden weerspiegelen de grotere thema's van de roman, die de excessen en waanzin van de Amerikaanse droom verkennen door een hallucinerende lens.