Wat is het over de natuur dat zo angstaanjagend is voor de moderne geest? Waarom is het zo ondraaglijk? Omdat de natuur fundamenteel onverschillig is. Het is meedogenloos, ongeïnteresseerd. Als je leeft of sterft, slaagt of faalt, plezier of pijn voelt, kan het niet schelen. Dat is voor ons ondraaglijk. Hoe kunnen we in een wereld leven die zo onverschillig voor ons is. Dus we herdefiniëren de natuur. We noemen het Moeder Natuur als het geen ouder is in een echte zin van de term.
(What is it about nature that is so terrifying to the modern mind? Why is it so intolerable? Because nature is fundamentally indifferent. It's unforgiving, uninterested. If you live or die, succeed or fail, feel pleasure or pain, it doesn't care. That's intolerable to us. How can we live in a world so indifferent to us. So we redefine nature. We call it Mother Nature when it's not a parent in any real sense of the term.)
Het citaat benadrukt een diepgaande angst die moderne individuen hebben ten opzichte van de natuur vanwege de inherente onverschilligheid ervan. De natuur wordt afgebeeld als een entiteit die geen bezorgdheid vertoont voor het menselijk bestaan, succes of lijden. Dit gebrek aan empathie is verontrustend, omdat het existentiële vragen stelt over onze plaats in de wereld en ongemak en angst veroorzaakt met betrekking tot onze kwetsbaarheid en onbeduidendheid in het grote schema van dingen.
Om met deze angstaanjagende realiteit het hoofd te bieden, wordt de samenleving vaak opnieuw voorgesteld als koestering en welwillend, verwijzend naar het als 'Moeder Natuur'. Deze karakterisering is echter misleidend, omdat het ouderlijke kwaliteiten toeschrijft aan iets dat fundamenteel neutraal en onverschillig is. Door antropomorfiseren van de natuur, proberen we het smakelijker te maken, troost op zoek naar een idee van een beschermende kracht in plaats van de harde waarheid van zijn onverzettelijke aard te onder ogen.