Wat was in godsnaam aan je vriend Bertin veeleisend? vroeg hij. Siroop nippen? Het is een cocktail die hij verkiest als hij wordt, ah, overdreven opgewonden. Een cocktail? Soort. Lemon - Lime Soda, wodka, codeïne in oplossing en een Jolly Rancher Candy. A Wat? Bertin geeft de voorkeur aan de variëteit met watermeloen -gearomatiseerde. D'Agosta schudde zijn hoofd. Christus. Alleen in Louisiana. Eigenlijk begrijp ik dat het brouwsel in Houston is ontstaan.
(What the hell was your pal Bertin demanding? he asked. Sipping syrup? It's a cocktail he prefers when he gets, ah, overly excited. A cocktail? Of sorts. Lemon–lime soda, vodka, codeine in solution, and a Jolly Rancher candy. A what? Bertin prefers the watermelon–flavored variety. D'Agosta shook his head. Christ. Only in Louisiana. Actually, I understand the concoction originated in Houston.)
Het gesprek onthult een humoristische uitwisseling over een unieke cocktail die Bertin begunstigd is. Op de vraag wat hij eiste, leert D'Agosta dat Bertin geniet van een mix die citroen-limoen frisdrank, wodka, codeïne en een Jolly Rancher-snoep combineert, met name de watermeloensmaak. De ongeloof in de reactie van D'Agosta benadrukt de absurditeit en excentriciteit van zo'n drankje.
Ondanks de verrassing van D'Agosta, wijst een ander personage erop dat deze bijzondere cocktail eigenlijk zijn oorsprong heeft in Houston, niet Louisiana zoals D'Agosta aannam. Dit voegt een interessante wending toe aan de setting, omdat het suggereert dat culturele eigenaardigheden en trends zich kunnen verspreiden, die geografische grenzen tarten.