Wat we hebben, we moeten allemaal verliezen-die op alles van toepassing zijn, zelfs op dat waarvan we dachten dat we het grootste recht hadden. We waren meer huurders van deze aarde-niets meer.
(What we have, we all must lose-that applied to everything, even to that which we thought we had the greatest right. We were tenants of this earth-nothing more.)
In "At the Reunion Buffet" reflecteert Alexander McCall Smith op de tijdelijke aard van het leven en materiële bezittingen. Het citaat benadrukt dat, ongeacht onze bijlagen of waargenomen rechten, alles wat we bezitten uiteindelijk tijdelijk is. Het dient als een herinnering dat onze tijd op aarde beperkt is, en we zijn slechts gasten in een wereld die niet echt van ons is.
Dit perspectief moedigt lezers aan om hun ervaringen en relaties te koesteren in plaats van zich te strak vast te houden aan objecten of status. Het herkennen van onszelf als 'huurders', in plaats van eigenaren, kan nederigheid en een diepere waardering voor de vluchtige momenten van het leven bevorderen en ons aansporen om vreugde te vinden in het heden in plaats van in de accumulatie van dingen.