Het concept van schaamte wordt afgeschilderd als een integraal aspect van het menselijk bestaan, verwant aan fundamentele fysieke eigenschappen zoals handigheid of tweevoets. Het dient als een vitaal element dat maatschappelijke interacties en persoonlijke identiteit vormt. De bewering dat schaamte essentieel is, suggereert dat de afwezigheid van schuld ook de ervaring van schaamte zou elimineren, die op zijn beurt onze mensheid vermindert.

De verwijzing naar Genesis benadrukt dat schaamte ontstond met zelfbewustzijn, wat een belangrijke evolutionaire stap markeerde. Deze vroege verbinding tussen bewustzijn en schaamte geeft aan dat het verliezen van deze kwaliteit mensen terug zou teruggaan naar een minder ontwikkelde staat, waardoor een belangrijk aspect van wat het betekent om mens te zijn effectief wegstrippen.