In de roman 'Love Over Scotland' van Alexander McCall Smith bespreekt het personage de aard van schrijvers als individuen die vaak door hun creaties door hun eigen emotionele complexiteit navigeren. Het citaat suggereert dat schrijvers in hun fantasieën ontsnappen en verhalen vertellen als een manier om hun worstelingen in werkelijkheid aan te kunnen. Dit houdt in dat hun artistieke output een weerspiegeling kan zijn van hun innerlijke onrust.
De verklaring verwijst ook naar het idee dat deze auteurs, hoewel briljant in hun vak, het dagelijkse leven misschien een uitdaging vinden. Hun verlangen om fantasierijke verhalen te maken, zou kunnen voortvloeien uit een gevoel van ontoereikendheid in het omgaan met de praktische manier van het leven. Het schrijven wordt dus een manier voor hen om alternatieve realiteiten te verkennen en ambities te vervullen die mogelijk onbereikbaar lijken in de echte wereld.