Yossarian ervaart een diepgaand moment van realisatie terwijl hij de eenvoud en complexiteit van de catch-22-clausule overweegt. Hij erkent zijn fijne kneepjes en reageert met bewondering voor wat hij beschouwt als een uitzonderlijke weergave van absurditeit. Doc Daneka stemt het in en bevestigt zijn betekenis. Dit benadrukt een dieper begrip waar Yossarian de paradox van de situatie herkent, die zowel duidelijkheid als verwarring heeft, net als de interpretatie van moderne kunst.

De vergelijking met moderne kunst onderstreept de strijd van Yossarian om de absurditeiten die hem omringen volledig te begrijpen. Net zoals goede moderne kunst kijkers kan verwarren, laat de catch-22 paradox de yossarische aarzeling tussen begrip en verbijstering achter. Zijn afhankelijkheid van Orr's perspectief over Appleby's ogen illustreert de complexiteit van perceptie temidden van chaos, en benadrukt het thema van subjectieve realiteit in het verhaal.