Yossarian werd heel diep verplaatst door de absolute eenvoud van deze clausule van Catch-22 en liet een respectvol fluitje uit. 'Dat is enige vangst, die vangst-22,' merkte hij op. Het is het beste dat er is, 'Doc Daneka was het ermee eens. Er was een elliptische precisie over zijn perfecte paar delen die sierlijk en schokkend waren, zoals goede moderne kunst, en soms was Yossarian niet helemaal zeker of hij het helemaal zag, precies zoals hij nooit helemaal zeker was over goede moderne kunst of over de vliegen Orr Saw in Appleby's ogen. Hij had het woord van Orr om Appleby's ogen te nemen.
(Yossarian was moved very deeply by the absolute simplicity of this clause of Catch-22 and let out a respectful whistle.'That's some catch, that Catch-22,' he observed.'It's the best there is,' Doc Daneeka agreed.Yossarian saw it clearly in all its spinning reasonableness. There was an elliptical precision about its perfect pairs of parts that was graceful and shocking, like good modern art, and at times Yossarian wasn't quite sure he saw it at all, just the way he was never quite sure about good modern art or about the flies Orr saw in Appleby's eyes. he had Orr's word to take for Appleby's eyes.)
Yossarian ervaart een diepgaand moment van realisatie terwijl hij de eenvoud en complexiteit van de catch-22-clausule overweegt. Hij erkent zijn fijne kneepjes en reageert met bewondering voor wat hij beschouwt als een uitzonderlijke weergave van absurditeit. Doc Daneka stemt het in en bevestigt zijn betekenis. Dit benadrukt een dieper begrip waar Yossarian de paradox van de situatie herkent, die zowel duidelijkheid als verwarring heeft, net als de interpretatie van moderne kunst.
...