Cytat odzwierciedla trwałe dziedzictwo tych, którzy przetrwają poprzez próby, podkreślając, że chociaż nazwy mogą się zmieniać, ich historie i doświadczenia trwają. Sugeruje to, że esencja tych ocalałych żyje w naszej zbiorowej wyobraźni, wzbogaconej przez mity, które wokół nich rozwijają. Oznacza to, w jaki sposób historia może przekształcić się w narrację, która urzeka i inspiruje przyszłe pokolenia.

Ponadto odniesienie do przymierzy i czynów żyjących w naszej wyobraźni podkreśla moc opowiadania historii i tworzenia mitów w ludzkiej kulturze. Te elementy kształtują nasze rozumienie przeszłych wydarzeń i łączą nas z niezwykłymi wyczynami i cudami doświadczającymi przez tych, którzy przyszli przed nami. Naguib Mahfouz ilustruje, w jaki sposób dziedzictwo, choć zmienione przez czas, zachowuje swój głęboki wpływ na nasze życie i postrzeganie.