Wyobraź sobie, że pozostanie, dopóki nie będę świadkiem końca mojego świata. Ludzie jeżdżą, mężczyźni i kobiety, a ja pozostaję nieznajomym wśród nieznajomych, uciekając z miejsca na miejsce, wiecznie ścigane, szaleni, pragnąc śmierci ... -Kieruj swoją młodość na zawsze? Urodzicie dzieci i uciekasz z nich, a z każdym pokoleniem przygotowujesz się na nowe życie, a z każdym pokoleniem żona i dzieci płaczą, i naturalizujesz się z narodowością wiecznego wygnania, bez zainteresowania, myśli lub emocji łączącej cię z każdym ...
(Imagine staying until I witness the end of my world. People go, men and women, and I remain a stranger among strangers, fleeing from place to place, eternally pursued, going crazy, wishing for death... -Keep your youth forever? You give birth to children and flee from them, and with each generation you prepare yourself for a new life, and with each generation the wife and children cry, and you become naturalized with the nationality of eternal exile, without any interest, thought, or emotion connecting you to anyone...)
Cytat odzwierciedla głębokie uczucia izolacji i rozpaczy doświadczania przez osobę, która czuje się jak wieczny z zewnątrz w świecie naznaczonym przemijaniem i stratą. Narrator zmaga się z ciągłym cyklem życia i śmierci, świadkiem bliskich przychodzących i odchodzących, podczas gdy pozostają obcy dla siebie i innym. Ich życie wydaje się nieustannym lotem z jednego miejsca do drugiego, co powoduje głębokie poczucie szaleństwa i tęsknota za ucieczką od bólu istnienia.
Ponieważ cykl trwa z każdym nowym pokoleniem, narrator podkreśla emocjonalne pobyt rodzicielstwa i nieuchronność separacji. Pomimo życia dzieci, czują się zmuszeni do ucieczki, co prowadzi do bólu serca zarówno dla siebie, jak i ich rodziny. This sense of disconnection creates a condition of eternal exile, where no true bond or sense of belonging can be formed, leaving the narrator devoid of interest or emotional ties, forever trapped in a state of longing and solitude.