W „Mirage” Naguib Mahfouza narrator doświadcza przebudzenia, gdy zaczyna naprawdę rozpoznawać i łączyć się z sercem, postrzegając go jako istotną część siebie, a nie coś abstrakcyjnego. Ta nowo odkryta świadomość przynosi poczucie witalności podobnej do głodu fizycznego i pojawia się głębokie zrozumienie tęsknoty duszy za miłość i szczęście. Narrator zastanawia się nad tymi uczuciami z chęcią priorytetu radości i przyjemności w życiu.

Ta introspekcja prowadzi go do pragnienia życia poświęconego dobrostanowi jego serca i duszy. Obrazy przyjemności są silne, ponieważ oznacza głęboko zakorzenione ludzkie potrzeby związane z połączeniem i spełnieniem. Mahfouz przejmująco ilustruje przeplatanie doświadczeń emocjonalnych i fizycznych, co skłania czytelników do rozważenia znaczenia pielęgnowania obu aspektów w ich życiu.