Tita chciałaby być prostym ziarnem, nie musiała nikomu uwzględniać tego, co warzyło się w niej, i być w stanie pokazać światu, że kiełkowane łono bez narażenia się na odrzucenie społeczeństwa. Nasiona nie miały tego rodzaju problemów, przede wszystkim nie mieli matki do obawienia się ani strachu przed ściganiem.
(Tita would love to be a simple seed, not have to account to anyone for what was brewing inside her, and to be able to show the world her germinated womb without exposing herself to the rejection of society. The seeds did not have these types of problems, above all, they had no mother to fear, nor fear of being prosecuted.)
Tita tęskni za życiem prostoty, żałując, że może być jak ziarno, wolne od osądu społecznego i wagi oczekiwań. Pragnie wolności wyrażania prawdziwej jaźni bez strachu przed odrzuceniem lub ciężarem rodzinnych obowiązków, zwłaszcza presji ze strony matki. Ziarno symbolizuje potencjał i wzrost, nieobciążony złożonością relacji międzyludzkich.
W tej refleksji pragnienie Tita podkreśla konflikt między osobistymi aspiracjami a normami społecznymi. Tęskni za światem, w którym jej najgłębsze uczucia mogą się rozwijać bez strachu, kontrastując jej zmagania z naturalnym, nieskomplikowanym istnieniem nasion. To pragnienie wskazuje na głęboką tęsknotę za wyzwoleniem z jej uciskającego środowiska, podkreślając jej wewnętrzne zamieszanie i pragnienie przyjęcia.