Tita tęskni za życiem prostoty, żałując, że może być jak ziarno, wolne od osądu społecznego i wagi oczekiwań. Pragnie wolności wyrażania prawdziwej jaźni bez strachu przed odrzuceniem lub ciężarem rodzinnych obowiązków, zwłaszcza presji ze strony matki. Ziarno symbolizuje potencjał i wzrost, nieobciążony złożonością relacji międzyludzkich.

W tej refleksji pragnienie Tita podkreśla konflikt między osobistymi aspiracjami a normami społecznymi. Tęskni za światem, w którym jej najgłębsze uczucia mogą się rozwijać bez strachu, kontrastując jej zmagania z naturalnym, nieskomplikowanym istnieniem nasion. To pragnienie wskazuje na głęboką tęsknotę za wyzwoleniem z jej uciskającego środowiska, podkreślając jej wewnętrzne zamieszanie i pragnienie przyjęcia.