Po tym, jak zdecydował się spędzić resztę wojny w szpitalu, Yossarian pisał listy do wszystkich, których znał, mówiąc, że jest w szpitalu, ale nigdy nie wspominając, dlaczego. Pewnego dnia miał lepszy pomysł. Dla wszystkich, o których wiedział, że napisał, że wybiera bardzo niebezpieczną misję. „Poprosili o wolontariuszy. To bardzo niebezpieczne, ale ktoś musi to zrobić. Napiszę do ciebie, gdy wrócę.” I od tamtej pory nikogo nie napisał.
(After he made up his mind to spend the rest of the war in the hospital, Yossarian wrote letters to everyone he knew saying that he was in the hospital but never mentioning why. One day he had a better idea. To everyone he knew he wrote that he was going on a very dangerous mission. "They asked for volunteers. It's very dangerous, but someone has to do it. I'll write you the instant I get back." And he had not written anyone since.)
W „Catch-22” Josepha Hellera postać Yossarian postanawia pozostać w szpitalu na czas wojny, a nie stawić czoła niebezpieczeństwom walki. Aby zachować złudzenie, że jest zaangażowany w czynną służbę, informuje swoich znajomych, że rozpoczyna niebezpieczną misję, nie ujawniając prawdziwego powodu pobytu w szpitalu. Ta decyzja odzwierciedla jego pragnienie ucieczki z chaosu i uratowania się przed horrorami wojny.
Wybór Yossarian, aby wytworzyć historię o niebezpiecznej misji ilustruje absurdalność jego sytuacji. Przedstawiając się jako odważny wolontariusz do niebezpiecznych zadań, próbuje chronić się zarówno przed rzeczywistością swoich okoliczności, jak i oczekiwań innych. Pomimo swoich twierdzeń o pisaniu, kiedy wraca, nie komunikuje się już, podkreślając swoje zaangażowanie w samozachowanie w związku z żądaniami obowiązku wojennego.