Podczas eksploracji świadomości umysł każdej osoby działa na swój własny, charakterystyczny sposób, podobnie jak indywidualne wzorce świetlne latarni morskich na całym świecie. Analogia ta podkreśla różnorodność myśli i stanów psychicznych poszczególnych jednostek. Niektóre mózgi działają stabilnie i przewidywalnie, podczas gdy inne wykazują nieregularne wahania. Doświadczenia i intensywność myśli mogą się znacznie różnić w zależności od osoby.

Mitchell podkreśla tę różnorodność, porównując umysły do ​​obiektów niebieskich, sugerując, że niektóre są żywe i pełne życia, podczas gdy inne mogą ledwo migotać. Odniesienie do kwazarów reprezentuje umysły istniejące na obrzeżach typowych procesów myślowych, oświetlając szeroki zakres doświadczeń intelektualnych i emocjonalnych. Ta metafora podkreśla unikalne cechy indywidualnych umysłów i złożoność ludzkiej świadomości.