Wszystkie umysły pulsują w wyjątkowy sposób, tak jak każda latarnia morska na świecie ma swój niepowtarzalny podpis. Niektóre umysły pulsują stale, inne nieregularnie. Niektóre są letnie, inne gorące. Niektóre wybuchają, inne prawie nie występują. Niektóre pozostają na obrzeżach, jak kwazary.
(All minds pulse in a unique way, just as every lighthouse in the world has a unique signature. Some minds pulse consistently, some erratically. Some are lukewarm, some are hot. Some flare out, some are very nearly not there. Some stay on the fringe, like quasars.)
Podczas eksploracji świadomości umysł każdej osoby działa na swój własny, charakterystyczny sposób, podobnie jak indywidualne wzorce świetlne latarni morskich na całym świecie. Analogia ta podkreśla różnorodność myśli i stanów psychicznych poszczególnych jednostek. Niektóre mózgi działają stabilnie i przewidywalnie, podczas gdy inne wykazują nieregularne wahania. Doświadczenia i intensywność myśli mogą się znacznie różnić w zależności od osoby.
Mitchell podkreśla tę różnorodność, porównując umysły do obiektów niebieskich, sugerując, że niektóre są żywe i pełne życia, podczas gdy inne mogą ledwo migotać. Odniesienie do kwazarów reprezentuje umysły istniejące na obrzeżach typowych procesów myślowych, oświetlając szeroki zakres doświadczeń intelektualnych i emocjonalnych. Ta metafora podkreśla unikalne cechy indywidualnych umysłów i złożoność ludzkiej świadomości.
