Chociaż ogólny charakter druk-inteligencji byłby znany każdemu, kto czytałby tę książkę, możesz opanować jej dość szczegółową definicję, po prostu rozważając to, czego się od ciebie wymaga podczas czytania tej książki. Przede wszystkim jesteś zobowiązany do pozostania mniej lub bardziej nieruchomym przez dość długi czas. Jeśli nie możesz tego zrobić {z tą lub żadną inną książką}, nasza kultura może oznaczać cię jako wszystko, od hiperkinetyki po niezdyscyplinowane; W każdym razie, jako cierpiący na jakiś niedobór intelektualny.
(Although the general character of print-intelligence would be known to anyone who would be reading this book, you may arrive at a reasonably detailed definition of it by simply considering what is demanded of you as you read this book. You are required, first of all, to remain more or less immobile for a fairly long time. If you cannot do this {with this or any other book}, our culture may label you as anything from hyperkinetic to undisciplined; in any case, as suffering from some sort of intellectual deficiency.)
W „Rozmawianiu się na śmierć” Neil Postman omawia koncepcję inteligencji drukowania, umiejętność skutecznego angażowania się z materiałem pisemnym. Czytelnicy muszą pozostać nieruchome i skoncentrowani w dłuższych okresach, aby zrozumieć i docenić prezentowane treści. Wymóg ten sugeruje pewną dyscyplinę i trwałą uwagę, że współczesna kultura często nie doceniła.
Postman wskazuje, że brak spełnienia tych wymagań może prowadzić do negatywnych etykiet, wzmacniając presję społeczną wokół uwagi i zdolności intelektualnych. Jako taka zdolność koncentracji i głębokiego angażowania tekstu jest powiązana z szerszymi oczekiwaniami kulturowymi, podkreślając kontrasty między drukowanymi i nowoczesnymi formami komunikacji.