W tym przejmującym fragmencie „możliwego życia” mówca zastanawia się nad nieuchronnością śmierci i ulotną naturą osobistych wspomnień. Wyrażają pragnienie swoich zmagań i bolesnych doświadczeń, aby pozostać ukryte przed potomkami. Mówca jest zdeterminowany, że ich cierpienie, które obejmuje poczucie głodu, wstydu i surowej dyscypliny błędnego wychowawcy, nie zniszczy życia tych, którzy za nimi podążają. Ten bezinteresowny akt ochrony jest przedstawiany jako ich dziedzictwo, prezent dla przyszłych pokoleń.
Nacisk mówcy na utrzymanie swoich trudności sekret podkreśla szerszy temat obciążeń osobistej. Odrzucają pogląd, że te próby definiują siłę, zamiast tego wybierając priorytetowo priorytety emocjonalne samopoczucie swoich bliskich. Ich refleksje ujawniają głębokie poczucie ofiary i intensywne pragnienie ochrony swoich dzieci przed bliznami z przeszłości, ostatecznie pozwalając im swobodę tworzenia własnego życia nieobciążonego przez odziedziczony ból.