Mówca zastanawia się nad nieuchronnością ich wspomnień, które zanikają, wyrażając życzenie ich przeszłych walk i cierpień, aby pozostać nieznane przyszłym pokoleniom. Opisują życie pełne trudności, w tym głód, wstyd i trudne traktowanie, ale wierzą, że ten ciężar jest czymś, z czego udało się ochronić swoich potomków. Pomysł pozostawiania spuścizny bólu spotyka się z rozdzielczością, ponieważ mówca jest dumny z tego, że udziela życia wolnych od tych wspomnień.

Ta perspektywa podkreśla pojęcie poświęcenia i odporności. Konfrontując się z własnymi trudnymi doświadczeniami, mówca uważa, że ​​stworzył bezpieczniejszą, pełną nadziei przyszłość dla Dicka i jego dzieci. Odrzucają wszelkie pojęcie o ich życiu postrzeganym jako surowe, ponieważ postrzegają tę walkę jako niezbędną część ochrony następnego pokolenia. Akt umożliwiający pozostanie pochowany ich próba odzwierciedla chęć zapewnienia lepszej ścieżki do przodu.