Bohater doświadcza głębokiego poczucia niechęci do metod edukacyjnych, które priorytetowo traktują zgodność z prawdziwym uczeniem się. System szkolny bardziej koncentruje się na kształtowaniu uczniów, aby dopasować się do z góry określonej formy kulturowej, a nie inspirując prawdziwą wiedzę lub krytyczne myślenie. Takie podejście wydaje się restrykcyjne i sprzeczne z jego osobistymi przekonaniami, ponieważ ma na celu utrwalanie ustalonych norm kulturowych poprzez tłumienie indywidualności i unikalnych perspektyw.

Ten krytyczny pogląd podkreśla napięcie między tradycyjną edukacją a potrzebą rozwoju osobistego. Zamiast zachęcać do eksploracji i kreatywności, instytucja stara się utrzymać status quo poprzez wyeliminowanie wszelkich cech, które mogłyby prowadzić studentów od ustalonej narracji kulturowej. W tym kontekście bohater czuje się wyobcowany, złapany między pragnieniem zrozumienia a barierami systemowymi, które priorytetują jednolitość nad wolnością intelektualną.