Szkoła publiczna, już dawno zdecydował, była neurotyczna. Chciał świata, w którym nie pojawił się nic nowego, w którym nie było niespodzianek. I to był świat kompulsywnej nerwicy; To wcale nie był zdrowy świat.
(The Public School, he had long ago decided, was neurotic. It wanted a world in which nothing new came about, in which there were no surprises. And that was the world of the compulsive-obsessive neurotic; it was not a healthy world at all.)
W „Martian Time-Slip” Philip K. Dick przedstawia krytyczny pogląd na publiczny system edukacji, sugerując, że uosabia neurotyczne pragnienie stabilności i przewidywalności. System poszukuje rzeczywistości, w której unika się innowacji i nieoczekiwanych zmian, odzwierciedlając sposób myślenia o zachowaniu kompulsywnym. Ta krytyka oznacza, że takie środowisko jest szkodliwe dla zdrowego rozwoju człowieka.
Przedstawiając szkołę publiczną jako przejaw tendencji neurotycznych, Dick podważa tradycyjne wartości związane z edukacją. Sugeruje, że nacisk na kontrolę i znajomość tłumi kreatywność i organiczny rozwój pomysłów, niezbędny dla tętniącego życiem społeczeństwa. Przedstawienie zachęca czytelników do ponownego rozważenia wpływu sztywnych struktur edukacyjnych na postęp osobisty i społeczny.