W „Wampeters, Foma i Granfalloons” Kurta Vonnegut Jr. zastanawia się nad naturą narodowej wielkości, sugerując, że każdy naród ma poczucie znaczenia lub świętości w czasach kryzysu lub śmierci. Pojęcie to oznacza, że kraje mogą być postrzegane inaczej, ponieważ stają stawiani przed tragicznymi sytuacjami, tworząc tymczasowe poczucie jedności i siły.
dotyka także Biafrans, którzy odkryli ich ducha walki podczas ich konfliktu, co jest wyraźnym kontrastem z ich poprzednimi doświadczeniami. Vonnenegut poetycko zauważa, że ten duch niegdyś różnicy nie zostanie ponownie ożywiony, co oznacza głęboką transformację i tęsknotę za pokojem, wraz z zanikającymi echami ich przeszłych walk.