W „The Four Seasons” Mary Alice Monroe bada koncepcję, że nasze postrzeganie wszechświata jest z natury subiektywne. Perspektywa każdej osoby kształtują ich wyjątkowe doświadczenia, przekonania i pochodzenie, co oznacza, że ​​nie ma pojedynczej prawdy ani właściwego sposobu interpretacji otaczającego nas świata.

Ten pomysł podkreśla znaczenie zrozumienia i doceniającego różnorodne punkty widzenia. Uznając, że wszyscy widzą wszechświat za pośrednictwem własnego obiektywu, możemy wspierać większą empatię i związek między ludźmi, uznając, że nasze różnice wzbogacają nasze zbiorowe zrozumienie.