Namiętnie twierdzi, że najlepiej odważnie stawić czoła śmierci, stojąc, niż przetrwać ulegającą na kolanach. Jego przekonanie odzwierciedla romantyczny ideał honoru i oporu, pokazując jego młodzieńczy zapał. Wyrażenie uosabia klasyczną walkę o godność i odwagę w obliczu ucisku.
I odwrotnie, odpowiedź starszego człowieka sugeruje inną perspektywę, podkreślając wartość samego życia, niezależnie od postawy. Uważa, że utrzymanie życia, nawet w mniej dostojnej postawie, ma większe znaczenie niż szlachetny akt umierania. Ta wymiana ilustruje napięcie między idealizmem a pragmatyzmem w ich poglądach na temat istnienia i odporności.