Ale większość naszych codziennych wiadomości jest bezwładna, składająca się z informacji, które dają nam coś do rozmowy, ale nie może prowadzić do żadnego znaczącego działania.
(But most of our daily news is inert, consisting of information that gives us something to talk about but cannot lead to any meaningful action.)
Neil Postman, w swojej książce „Rozmawianie się na śmierć: dyskurs publiczny w erze biznesu show” twierdzi, że większość wiadomości, które codziennie spożywamy, jest w dużej mierze pasywna i nieuzasadniona. Informacje te często służą jedynie jako starter rozmowy, a nie wywołuje jakąkolwiek prawdziwą zmianę lub działanie. Media podkreślają rozrywkę nad substancją, prowadząc do publicznego dyskursu, który hamuje znaczący dialog i postęp w społeczeństwie.
Krytyka Postmana sugeruje, że sposób prezentacji wiadomości może rozcieńczyć jej wpływ na publiczność, zmniejszając złożone problemy do rozrywki. Zjawisko to może spowodować, że obywatele czują się poinformowani, pozostając apatycznymi wobec pilnych problemów. Ostatecznie wzywa do ponownej oceny roli mediów i jej wpływu na zaangażowanie publiczne i odpowiedzialność obywatelską.