W książce Jacqueline Winspear „Opuszczając wszystko najbardziej kochane”, bohater zastanawia się nad doświadczeniem spotkania osób, które starają się podważyć lub zniszczyć piękno. Pojęcie to rodzi pytania o motywacje dotyczące takich działań - czy to wynikają z zazdrości, niepewności lub niezdolności do doceniania piękna, które posiadają inni. Sugeruje głębszą walkę psychologiczną u tych, którzy angażują się w tak destrukcyjne zachowanie.

Ta perspektywa podkreśla kontrast między uznaniem piękna a impulsem, aby go zmniejszyć. Wskazuje to, że ci, którzy nie mają piękna w swoim życiu, mogą czuć się zagrożone, co prowadzi do prób wyeliminowania jego obecności. Eksploracja Winspear zaprasza czytelników do kontemplowania złożoności ludzkich emocji oraz wyzwań, przed którymi stoją artystów i twórczy w świecie, w którym piękno może w niektórych przypadkach wywoływać dyskomfort.