W tym fragmencie „Catch-22” Josepha Hellera, kapelan konfrontuje się przez urzędników wojskowych, którzy oskarżają go o różne nieokreślone przestępstwa. Kapelan wyraża swoje zamieszanie, stwierdzając, że nie może ustalić swojej winy, nie znając zarzutów przeciwko niemu. Podkreśla to absurdalność sytuacji, ponieważ urzędnicy wydają się działać raczej pod domniemaniem poczucia winy niż zasady niewinności, dopóki nie zostaną uznani za winnego.

Pułkownik i major szybko stwierdzają, że kapelan musi być winny po prostu dlatego, że oskarżenia są z nim powiązane, pokazując wadliwy i chaotyczny system sprawiedliwości wojskowej. Ich rozumowanie odzwierciedla nadrzędne tematy książki, pokazując, w jaki sposób autorytety często porzucają logikę i uczciwość na rzecz arbitralnych wyroków. Ten scenariusz ilustruje satyrę biurokracji i absurdy wojny, które są kluczowe dla narracji Hellera.