Clevinger jest przedstawiany jako problem, który ma zapalony intelekt, co czyni go zagrożeniem w oczach porucznika Scheisskopfa. Porucznik zdaje sobie sprawę, że spryt Clevingera może prowadzić do potencjalnych niepokojów, nie tylko wśród innych kadetów, ale być może na szerszą skalę. Taka inteligencja u jednostek często przyciąga kontrolę i strach, szczególnie z osób u władzy. Obserwacje porucznika Scheissskopfa wskazują na uznanie, że inteligentni ludzie mogą zakwestionować status quo, co czyni je niebezpiecznymi w hierarchicznym środowisku.

Pomimo wyraźnej wrogości wobec Clevingera, szczególnie od funkcjonariuszy kadetów, których asystował, wydaje się, że brakuje mu konkretnych zarzutów. Chociaż funkcjonariusze chętnie go dyskredytują, brak solidnych dowodów podkreśla trudności w radzeniu sobie z wywrotowymi zachowaniami w ramach biurokratycznej struktury. Ta sytuacja odzwierciedla absurdalność i ironię charakterystyczną narracji w „Catch-22”, w której system stara się uzasadnić swoje działania przeciwko osobom, które zagrażają jej autorytecie.