Śmierć była nieodwracalna, podejrzewał, że zaczął myśleć, że przegrał
(Death was irreversible, he suspected, and he began to think he was going to lose)
W „Catch-22” Josepha Hellera bohater zmaga się z głęboką rzeczywistością śmierci, zastanawiając się nad jej trwałą naturą i nieuniknioną stratą, która mu towarzyszy. Ciężar tej realizacji prowadzi go do stanu rozpaczy, podkreślając eksplorację absurdu i daremności wojny. Ta wewnętrzna walka odzwierciedla szersze tematy książki, w których postacie stają w obliczu śmieszności swoich okoliczności.
Heller po mistrzowsku przeplata humor i tragedię, ilustrując, w jaki sposób bohaterowie konfrontacji z śmiertelnością stają się uwięzieni w paradoksie, który określa ich istnienie. Strach przed utratą wszystkiego, w tym samego życia, kształtuje ich działania i decyzje, podkreślając absurdalność próbowania kontroli wśród chaosu. Ostatecznie „Catch-22” służy jako przejmujący komentarz do ludzkiej kondycji i konfliktów wynikających z konfrontacji ze śmiercią.
