W „Like Water For Chocolate” postać decyduje się na zmianę przeznaczenia niektórych przędzy, zamiast pozwolić jej marnować. Pokonana przez swoje emocje angażuje się w szalony proces tkania, kierując swój smutek w tworzenie kołdry. Ten akt służy zarówno jako wyraz jej żalu, jak i odwrócenie uwagi od jej bólu.

Pomimo jej wysiłków i głębokich emocjonalnych inwestycji w kołdrę ostatecznie nie zapewnia ciepła i komfortu, którego szuka. Kołdra nie łagodzi emocjonalnego chłodu, które wisi nad jej życiem, ilustrując daremność próby łatania nad głębokim bólem serca. Jej walka o radzenie sobie pozostaje nierozwiązana, odzwierciedlając złożoną wzajemne oddziaływanie miłości, straty i tęsknoty w narracji.