Opóźnienie dawania jako strategii przyszłego budowania królestwa jest ryzykowne. Moglibyśmy powstrzymać aktywa ze strachu przed odpuszczeniem lub niechęć do poddania się kontroli Panu. Dopóki pieniądze leżą w naszym uścisku, istnieje nie tylko niebezpieczeństwo, że stracimy aktywa, ale także, że zmienimy zdanie lub będziemy uwieść status, prestiż i uznanie kontroli {lub posiadania naszego imienia do podziału} tego, co należy do Boga.
(Delaying giving as a strategy for future kingdom building is risky. We could hold on to assets out of fear of letting go or unwillingness to surrender control to the Lord. As long as money lies within our grasp, there's not only the danger that we'll lose the assets, but also that we'll change our minds or be seduced by the status, prestige, and recognition of controlling {or having our name attached to the distribution of} what belongs to God.)
Opóźnienie darowizny charytatywnej z zamiarem przyszłego budynku Królestwa może stanowić znaczne ryzyko. Utrzymanie zasobów ze strachu lub niechęci do rezygnacji z kontroli może uniemożliwić osobom pełne zaangażowanie w wiarę. Sugeruje to brak zaufania do Boga i może prowadzić do utraty tych samych aktywów, które staramy się zachować. Ten sposób myślenia nie tylko stwarza niepewność w przyszłości, ale może również odwrócić naszą koncentrację od duchowych obowiązków, które mamy na nasze dóbr.
Ponadto, kiedy utrzymujemy bogactwo finansowe, możemy być zachęcani statusem i uznaniem związanym z kontrolą tych zasobów. Pokusa bycia dumnym z naszego wkładu lub przywiązania naszej nazwy do znacznych darowizn może odwrócić uwagę od prawdziwej misji zarządzania. Ostatecznie te zmiany skupienia mogą utrudnić naszą zdolność do oddania naszego majątku Bogu, co powinno być ostatecznym celem zarządzania finansowego i inwestycji Królestwa.