W opowiadaniu „Silken Prey” Johna Sandforda postać o imieniu Fey zastanawia się nad swoją lojalnością wobec senatora Smallsa. Twierdzi, że chociaż Robert mógł rozważyć pewne pozbawione skrupułów działania przeciwko senatorowi, nigdy nie omawiałby takich planów z Fey ze względu na ich wzajemny szacunek. Fey ma silną osobistą więź z senatorem, dzieli takie zainteresowania, jak fortepian klasyczny i sztuka postimpresjonistyczna, co wzmacnia jego przywiązanie do lojalności.

Zasady Feya są jasne: sprzeciwiłby się wszelkim podstępnym planom wymierzonym w senatora Smallsa i z pewnością poinformowałby senatora, gdyby ktoś się o tym dowiedział. Beztroskie dokuczanie Fey przez Roberta wskazuje na przyjazną dynamikę, która podkreśla w narracji motywy lojalności i uczciwości moralnej. Ta interakcja uwydatnia napięcie między wartościami osobistymi a wątpliwą etyką, którą niektóre postacie mogą brać pod uwagę w dążeniu do swoich interesów.