Eddie wydał gwizdek. Naprawdę pozbyłeś się tej starej torby. Proszę, nie nazywaj jej tak. Ale taka jest, powiedział Eddie. Pewnego dnia narzekała mi na parmezan. Mniej więcej oskarżyła mnie o zastąpienie Grany. Ona jest prawdziwym bólem. Wielki czas.
(Eddie let out a whistle. You really got rid of that old bag. Please don't call her that. But that's what she is, said Eddie. She complained to me about the Parmesan the other day. She more or less accused me of substituting grana. She's a real pain. Big-time.)
W rozmowie Eddie wyraża satysfakcję z tego, że ktoś został usunięty z sytuacji, odnosząc się do niej lekceważąco. Dzieli się ostatnim doświadczeniem, w którym skrytykowała go za niewielki szczegół dotyczący parmezanu, wskazując jej nitpicky postanowienia.
Druga osoba w dialogu prosi Eddiego o powstrzymanie się od używania obraźliwego języka, sugerując potrzebę większego szacunku. Niemniej jednak Eddie nalega na swój punkt widzenia, oznaczając ją jako znaczącą irytację i podkreślając destrukcyjny charakter jej skarg.