Wszyscy zawsze byli wobec niego bardzo przyjaźni i nikt nigdy nie był bardzo miły; Wszyscy rozmawiali z nim i nikt nigdy nic nie powiedział.
(Everyone was always very friendly toward him, and no one was ever very nice; everyone spoke to him, and no one ever said anything.)
Cytat „Catch-22” Josepha Hellera podkreśla wyraźny kontrast między powierzchowną życzliwością a prawdziwą życzliwością. Sugeruje to, że chociaż ludzie mogą na zewnątrz wyrazić życzliwość, rozmawiając z nim, ich interakcje nie mają substancji i szczerości. Ta dualność podkreśla paradoksy często występujące w interakcjach społecznych, szczególnie w kontekście wojny i biurokracji przedstawionej w powieści.
Obserwacja odzwierciedla szerszy komentarz do relacji międzyludzkich, w którym pozory mogą być oszukańcze. Rodzi pytania o naturę komunikacji i różnicę między uprzejmością a autentyczną troską, podkreślając, jak jednostki mogą czuć się odizolowani, mimo że są otoczeni przez innych. To zawiera absurdalność i ironię, które przenikają dzieło Hellera.