Wszędzie, gdzie wyglądał, był orzech, i wszystko było rozsądnym młodym dżentelmenem, takim jak on mógł zrobić, aby utrzymać jego perspektywę wśród szaleństwa. I to było pilne, bo wiedział, że jego życie jest w niebezpieczeństwie.
(Everywhere he looked was a nut, and it was all a sensible young gentleman like himself could do to maintain his perspective amid so much madness. And it was urgent that he did, for he knew his life was in peril.)
W „Catch-22” Josepha Hellera bohater jest otoczony irracjonalnymi zachowaniami, podkreślając chaos i absurdalność wojny. Każdy kierunek, w którym odwraca się, przedstawia kolejną chaotyczną postać, kwestionując jego stabilność umysłową, gdy stara się pozostać wśród zamieszania. To ustawienie pokazuje ekstremalne naciski, z jakimi borykają się podczas konfliktu, ilustrując walkę między zdrowiem a szaleństwem.
Ponadto poczucie pilności w utrzymywaniu perspektywy podkreśla stawki zagrażające życiu, z którym się boryka. Jego świadomość zagrożenia otaczającego go wzmacnia napięcie narracji, gdy zmaga się z paradoksami życia wojskowego i walką o zdrowie psychiczne, gdy wszystko inne wydaje się poza kontrolą.
