Po pierwsze, osiągnięcie pokolenia rewolucyjnego było zbiorowym przedsięwzięciem, które odniosło sukces z powodu różnorodności osobowości i ideologii obecnych w miksie. Ich interakcje i zestawy generowały dynamiczną formę równowagi i równowagi, nie dlatego, że którykolwiek z nich był doskonały lub nieomylny, ale dlatego, że ich wzajemne niedoskonałości i falubilności, a także ich ekscentryce i ekscesy, sprawdzały się nawzajem w sposób, w jaki Madison w federalnym 10 twierdził, że wiele frakcji.
(First, the achievement of the revolutionary generation was a collective enterprise that succeeded because of the diversity of personalities and ideologies present in the mix. Their interactions and juxtapositions generated a dynamic form of balance and equilibrium, not because any of them was perfect or infallible, but because their mutual imperfections and fallibilities, as well as their eccentricities and excesses, checked each other in much the way that Madison in Federalist 10 claimed that multiple factions would do in a large republic.)
Sukces pokolenia rewolucyjnego wynikał z ich różnorodnej mieszanki osobowości i ideologii. Ta odmiana stworzyła równowagę dynamiczną, w której ich interakcje wspierały współpracę i równowagę. Zamiast być zdefiniowanym perfekcją, ich wspólne wady i unikalne cechy służyły do hartowania się, powtórzącą się z pomysłem Madison w federalistach 10, że wiele frakcji w republice może równoważyć wzajemne wpływy.
Ten zbiorowy wysiłek nie dotyczył indywidualnego blasku, ale raczej wzajemne oddziaływanie różnych poglądów i mocnych stron, które napędzały ich osiągnięcia. Podkreśla znaczenie różnorodności w osiąganiu wspólnych celów, ilustrując, w jaki sposób niedoskonałą naturę przywódców rewolucyjnych przyczyniła się do ogólnego sukcesu ich przyczyny.
