Epictetus podkreśla znaczenie uznania i wyrażania wdzięczności za błogosławieństwa otrzymane od boskości. Sugeruje, że zarówno w naszym życiu prywatnym, jak i publicznie, dobrze jest uhonorować bóstwo poprzez hymny i pochwałę. To uznanie boskiej łaski stanowi przypomnienie dobra w naszym życiu i kultywuje poczucie uznania.

Zachęcając do praktyki śpiewania hymnów i opowiadania o błogosławieństwach, Epictetus implikuje, że takie działania są zgodne z naszym poczuciem rozumu i obowiązku. Ten sposób myślenia nie tylko sprzyja głębszemu związek duchowy, ale także inspiruje życie żyjące z wdzięczności i czci, co może zwiększyć nasze ogólne spełnienie i perspektywę życia.