Gdybyśmy mieli jakikolwiek sens, co jeszcze powinniśmy zrobić, zarówno publicznie, jak i prywatnie, niż śpiewać hymny i chwalić bóstwo, i opowiedz wszystkie przysługi, które nadał!
(For if we had any sense, what else should we do, both in public and in private, than sing hymns and praise the deity, and recount all the favours that he has conferred!)
Epictetus podkreśla znaczenie uznania i wyrażania wdzięczności za błogosławieństwa otrzymane od boskości. Sugeruje, że zarówno w naszym życiu prywatnym, jak i publicznie, dobrze jest uhonorować bóstwo poprzez hymny i pochwałę. To uznanie boskiej łaski stanowi przypomnienie dobra w naszym życiu i kultywuje poczucie uznania.
Zachęcając do praktyki śpiewania hymnów i opowiadania o błogosławieństwach, Epictetus implikuje, że takie działania są zgodne z naszym poczuciem rozumu i obowiązku. Ten sposób myślenia nie tylko sprzyja głębszemu związek duchowy, ale także inspiruje życie żyjące z wdzięczności i czci, co może zwiększyć nasze ogólne spełnienie i perspektywę życia.