Bezpłatny dialog ludzki, wędrujący wszędzie tam, gdzie pozwala na to zwinność umysłu, leży w centrum edukacji. Jeśli nauczyciele nie mają czasu, zachęty lub dowcipu, aby to wyprodukować; Jeśli uczniowie są zbyt zdemoralizowani, znudzeni lub rozproszeni, aby zebrać uwagę ich nauczycieli, to jest to problem edukacyjny, który należy rozwiązać. . . Ten problem. . . ma charakter metafizyczny, a nie techniczny
(Free human dialogue, wandering wherever the agility of the mind allows, lies at the heart of education. If teachers do not have the time, the incentive, or the wit to produce that; if students are too demoralized, bored, or distracted to muster the attention their teachers need of them, then THAT is the educational problem which has to be solved. . . That problem . . . is metaphysical in nature, not technical)
Neil Postman, w „End of Education: Redefiniowanie wartości szkoły” podkreśla, że prawdziwe uczenie się rozwija bezpłatne i dynamiczne rozmowy, które wywołują zwinność umysłu. Twierdzi, że jeśli nauczyciele nie mają niezbędnego czasu, motywacji lub kreatywności, aby wspierać taki dialog, a jeśli uczniowie są przytłoczeni rozproszeniem lub braku zainteresowania, wówczas napotykamy znaczące wyzwanie edukacyjne. Ten problem, według Postmana, przekracza korekty techniczne i zagłębia się w głębsze obawy filozoficzne.
Esencja edukacji jest zagrożona, gdy zarówno nauczyciele, jak i uczniowie nie są zaangażowani w znaczący dyskurs. Postman sugeruje, że skupienie powinno przejść od samej poprawy technicznej na rozwiązanie tych podstawowych problemów metafizycznych. Aby kultywować bogatsze doświadczenie edukacyjne, zarówno nauczyciele, jak i uczniowie muszą być zainspirowani i chętni do aktywnego uczestnictwa w procesie uczenia się.